34°
Bugün babalar günü. Hemen her gün bir birden çok günü anıyor ve kutluyoruz. “BABALAR GÜNÜNÜN” tarihçesine bakıldığında çok da ciddi bir gerekçesi ve tarihçesine ulaşılamadı. Herhangi bir gerekçe aramaya da gerek yok. Çünkü herkesin bir annesi olduğu gibi bir de babası vardır.
Babalar günü fikrinin Anneler Günü’nden ilham alan ABD Washington’da yaşayan Sonoro Smat Dodd tarafından 1909’da önerildiği belirtiliyor. Daha sonraları ABD başkanları babalar gününün kutlanmasını önemsemişler.
Hangi gerekçe ile ve hangi zaman diliminde kutlanırsa kutlasın, babalar katkı ve etkileri ile balağın saygınlığını ve iç huzurunu hak ediyorlar. Varlığı ile çocuğuna güven veren, tecrübesi ve bilgi birikimi ile yol gösteren, kişiyi hayata hazırlayan, her zaman gölge olan güçlü kişilik olarak babaların gününün kutlanmasının ötesinde ciddi saygı ve sevgiyi hak etmektedir.
Önce hayata olan bir babası olan ve sonra da bir baba olma nedeniyle baba ve annelerin çocukları için gösterdikleri fedakârlıklar biyolojik ebe beyinliğin ötesinde bir vericiliktir. Bu nedenle gerçekten baba ve babacan olan babaların babalar gününü içtenlikle kutlarım. “Hayatta ben en çok babamı sevdim” diyordu Can Yücel.
Nazim Hikmet ise; “Baba! Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım Ne zulüm, ne ölüm, ne korku Başımı eğmez! Yalnız senin elini öpmek için Eğilir başım”. Babam, ağabeyim, kardeşim Arkadaşım…
Evet, insanın baba gibi bir babası olmalı. Baba, ağabey, kardeş olarak baba olmak/olabilmek. Zor iş baba olmak. Bilemiyorum ne kadar başarabildik. Biyolojik olsun, olmasın gerçekten baba olan, babacan babaların babalık gününü bir gün değil, her gün kutlamak gerek.
