Gün geçmesin ki; gencecik bir hayat yok yere toprağa düşmesin!
Sözlü tartışmalar bir anda şiddete dönüşüyor…
Hayatlarının baharındaki gençler; bir anlık öfkeyle birbirine kıyıyor!
Toplum şiddet sarmalında yuvarlanıp gidiyor!
Ekonomik kriz, eğitimsizlikle birleşince sokak kültürü ağır basıyor…
Feodal zihniyetin esiri olan gençler, her fırsatta silah ve bıçağa sarılıyor, gözünü kırpmadan bir hayatı sona erdiriyor…
TV’lerde şiddet içeren, mafyatik diziler, yoz kültürle birleşince neredeyse her sokak başında mafyacılık oynayan gençler türüyor…
Bir çok yuva yıkılıyor, anneler evlatlarının mürüvvetini görmeyi beklerken kara toprağa sarılıp gözyaşı döküyor…
Gelecek kaygısı içerisindeki gençler; uyuşturucu baronlarının veya racon kesen mafya gruplarının ağına düşüyor…
Ekonomik krizin tetiklediği yoksulluk, insanları pençesinde kıvrandırırken yoz kültür de gençleri fuhuş ve uyuşturucu batağına sürüklüyor…
Asayiş olaylarının had safhaya ulaştığı, yılın her gününde bir gencin hayatını kaybettiği şiddet olaylarının önü alınamıyor veya alınmak istenmiyor…
Avrupa’nın en genç nüfusuna sahip olmakla övünüyoruz ama o gençlere iş vermede, yaşamlarını idame ettirmede fırsat tanımıyoruz…
Toplum hızla sefalet batağına sürükleniyor…
Sokaklarda dilenciler, çöpten karnını doyurmaya çalışanlar, sokak başlarında çeteler, gözlerinde fer kalmamış yılgın insanlar, semt pazarlarında pazarcı atıklarını toplayanlar, evine ekmek götüremez durumdaki çaresiz ebeveynler geldiğimiz noktayı ortaya koyuyor…
Bir dönem kendi kendine yeten ülkeler sırasında ön saflarda yer alan Türkiye; bugün neredeyle her temel ihtiyacını yurtdışından ithal etmek zorunda…
Çiftçi tarlasını süremez hale geldi. Sanayici iflasa sürükleniyor… Millet aç-bilaç…
Emekli, dul ve yetim hayata tutunma çabasında… Bankalar ise yıl sonu milyarlarca lira kazanç açıklıyor… Bankalar kazanırken millet soyuluyor…
Herkes birbirine “nereye gidiyoruz?” sorusunu sormadan edemiyor….(YUSUF CAN ASLAN)
