Destan ve Zafer’in çocukluk yıllarına dayanan sağlam bir dostlukları vardır. Gençlikleri beraber geçmiş, hatta askerliklerini bile aynı bölükte, yan yana yapmışlardır. İşten güçten fazla görüşemeseler de araya giren zaman asla dostluklarını azaltamamıştır.
Bir gün Zafer, Destan’ı arar; ‘Uzun zamandır görüşemedik, özledim’ der. Destan çok mutlu olur ve akşam görüşmek üzere randevulaşırlar. Her zaman gittikleri çok eski bir lokantada buluşurlar. Oradan buradan derken, laf lafı açar. “Ya” der Destan, hep merak etmişimdir, seni benle çarpsalar sonuç ne çıkar acaba’?
Uğraşırlar, uğraşırlar fakat bir türlü cevabı bulamazlar. Zafer, ‘dur’ der,’ boşuna kafa patlatıyoruz. Bu işin içinden çıkarsa bir tek Tarih çıkar. Bir arayalım bakalım’.
Hemen Tarih’i arar ve’ biz Vatan Lokantası’ndayız, yoğun değilsen, gel iki tek alalım’ derler. Yarım saat sonra Tarih masalarındadır. Zafer, ‘açıkçası bu kadar çabuk beklemiyorduk’ der, oradan Destan atılır, ‘hatta ben kendi açımdan davetimizi kabul edeceğini bile sanmıyordum. Dünyaya hükmetmek kolay mı? Elinde kalem, durmadan bir şeyler yazıyorsun diye düşünmüştüm’. Tarih üzgün üzgün gülümser.’1938 yılından beri boş boş oturuyorum der, sizin anlayacağınız işler kesat ‘.İki dost bizde de durum aynı der. Tık yok. Bazen kepenk kapatmayı bile düşünüyoruz. Hep cepten yiyoruz.’
Destan daha fazla dayanamaz, ’neyse’ der, ’bunları daha sonra konuşuruz, gelelim, asıl meseleye, seni buraya davet edişimizin sebebine, bizim sana bir sorumuz var. Biz cevabını bulamadık. Bunu bilse bilse Tarih bilir diye düşündük.’ ‘Sorun bakalım’ der Tarih.
‘Soru şu’ der Destan, beni Zaferle çarptığın zaman sonuç ne çıkar?’
Tarih güler. Çok basit der. Hemen cebinden bir kâğıt çıkarır, üstüne bir şey yazar ve kalemi masanın üstüne bırakıverir. İki dost oldukça şaşırır.’ Ne kadar çabuk bitirdin’ diye söylenirler.’ Yani sen şimdi destan yazarsın, yanlarını da zaferlerle süslersin diye düşünmüştük.’
Tarih, ‘ben de aynen öyle yaptım der, dünyada emsali görülmemiş bir destan yazdım ve yanlarını da artık Efsane dağlarının arkasında kalan zafer çiçekleriyle süsledim’. Sonra önünde duran kağıdı ikisine doğru uzatır. ’İşte aradığınız sorunun cevabı’ der.
Destan ve Zafer büyük bir merakla kağıdı alır ve üstünde yazanı okumaya başlar, kağıdın üstünde bir tek kelime, ATATÜRK yazıyordur.
HEP SENİ Mİ HATIRLATIR
Destan deyince
Hep Sen mi kokar bu dağlar
Bu taşlar
Bu toprak
Gökyüzünde kuşlar
Hep senin gözlerinden mi Zafer çığlıklarıyla kanat çırpar
Ve Tarih eline bir kalem alıp
Hep mi?
Gelmez cihana bir daha sen gibi yiğit diye yazar semalara
