24°
YÖK tarafından yayınlanan genel üniversite ortalamaları ve belirli alanlardaki sıralama göstergelerinde bilinenin ötesinde çok yeni bir bilgi bulunmamaktadır.
45 alanda sunulan veriler genel olarak değerlendirildiğinde, 203 üniversitenin ancak %10 kadarı dünyadaki ilk iki bin sıralamasında yer bulmakta. Nitelikli araştırma, bilimsel bilgi üretme ve dünya çapında etki yaratamamaktadır. Türkiye bilimi ve üniversiteleri dünya biliminin çok gerisinde yer almaktadır. Akademik bilgi yeterliliği olan 21 yy. yetkinliklerine sahip çok az sayıdaki öğrenci ve diplomalı mezunlarının önemli bir kısmı ise geleceğini batı ülkelerinde aramaktadır. Bilgi üretecek doktora eğitiminin nitelik ve nicelik açısından yetersiz olduğu görülüyor. İleride akademik kadro bulmada ciddi sorun yaşanabilir. Türkiye’de yapılan yayınların öğretim üyesi başına düşen oranı 0.2 iken kaliteli ve etki faktörü yüksek dergilerde yayınlanan sayılar ise çok daha düşük. Yayınlara yapılan atıf almada dünyada 43. sırada yer alarak bu alanda da sorunlu olduğumuz görülüyor.
Üniversitelerin araştırma bütçeleri çok yetersiz. 2020 yılında 111 üniversite tarafından, Ar-Ge, verimlilik artırma, ürün geliştirme, inovasyon vb. kapsamda endüstri ile ortak yürütülen 6.218 projenin toplam bütçesinin 1.84 milyar TL olduğu belirlendi. Bu toplam bütçenin sadece Harvard Üniversitenin bütçesine bile eşdeğer olmadığı görülmektedir. Hepsinden önce kütüphanesi olmayan kitap alamayan üniversitelerin var olduğunu öğreniyoruz.
YÖK’ün önemsediği QS sıralamasında 2021 listesinde 465. sırada yer alan Koç Üniversitesi 2022 yılında 511. sıraya gerileyerek ilk 500 sıralamasında hiçbir üniversitemiz sıralamada yer alamamıştır. Ortalama kaliteli yayın sıralamasında ve akademisyenler başına bilimsel üretimde gerilerde olduğumuz görülüyor.
203 üniversitenin çoğunluğunda kontenjanlar dolmaz iken YÖK ve ÖSYM daha çok öğrenciyi üniversitelere almak için minimum baraj puanlarını kaldırmaktadır. Her yıl üniversite sınavına giren 2 milyonu aşkın öğrencinin çoğunluğunun artık nitelikli üniversitelerdeki nitelikli program arayışına karşın çoğunluğu üniversite alt yapısı ve öğretim üyesi yapısı oluşmamış üniversiteye de kayıt yaptırmak istememektedir. Öğrencilerin bazen işsizlik bazen de sınırlı kontenjandaki programlara girememenin çaresizliğinden istemese de üniversiteye kayıt yaptırdığı görülüyor. Basına çok yansıyan yarım matematik ve yarım fen sorusu çözen ve dört işlemi yapamayan, okuduğunu tam anlayamayan öğrencilerin üniversiteye alınması ile ne tür bir başarı bekleniyor? Üniversitelerin ise bu şekilde kayıt yaptıran yetersiz akademik bilgi sahibi öğrencileri eğitmek için ne misyonu var ne de planı. Türkiye’nin mevcut bilim-teknolojik birikimi ve ülkenin kalkınma için istihdam edeceği insan gücü de sınırlıdır. Üniversitelerde iyi eğitim almadan ve yöntem öğrenmeden diploma verilen mezunların büyük çoğunluğunun alanlarında istihdam edilemeyeceği gibi kendilerine yeni bir ortam hazırlayacak şekilde donanımlı olmadığı da aşikârdır. Ne yazık ki akademik hayattaki kalitede günden güne düşmekte ve Türkiye üniversiteleri yıldan yıla gerilemektedir. Asgari ücretle bile iş bulamayan diploma sahibi olmak, gençlerin yükseköğretime olan güvenini azaltmaktadır.
